Roland SE-02 in de Test

De Minimoog Model D heeft het voor elkaar gekregen om zich alleen met zijn uiterlijk in de hoofden van mensen te griffen en een soort legendarische status te bereiken. Of je nu op zoek bent naar een gebruikte of gloednieuwe Moog-apparaat, je zult nooit iets onder de 3500 euro vinden. Maar nu is er een Alternatief van Roland.

Ongeveer tien jaar geleden probeerde de Californische synthesizerfabriek Studio Electronics het oorspronkelijke ontwerp na te bootsen, wat behoorlijk succesvol was. Zowel hun Midimoog als de SE-1 werden standaard in veel studio's als het gaat om het creëren van vette baslijnen, krachtige housegeluiden en assertieve leads.

Er is echter een klein probleem: zelfs voor de SE-1X worden bijna 2000 euro gevraagd. Een kleine troost zou kunnen zijn dat er momenteel wordt gewerkt aan de eerste synthesizer in het populaire (en betaalbare) boutique-formaat. De SE-02 richt zich niet alleen op het origineel met drie oscillatoren met selecteerbare elementaire oscillatie, octaafbereik (32' - 81) en fijne afstemming (+/- 7 halve tonen), twee ADS-enveloppen voor volume en filter, en oscillator-sync, maar brengt ook een hoop innovaties met zich mee.

Allereerst, presets, waarvan de SE-02 er minstens 512 kan opslaan. Daarnaast vertraging, parameterautomatisering, en sequencing, step sequencer, oscillator-feedback, tempo-gesynchroniseerde LFO, USB-audio en een externe audio-ingang die het origineel niet kan bieden. Vooral enkele nieuwe details zoals een nieuwe ongebruikelijke modulatiematrix (oscillator 2 naar filter, osc. 3 naar 2, osc. 3 naar pulsbreedte osc. '/z), evenals de selecteerbare synchronisatie van de derde oscillator met de andere twee en de instelbare modulatie van de tweede oscillator door de eerste envelop.

Praktijk

Praktisch iedereen die geïnteresseerd is in synthesizers zal enthousiast zijn over de SE-02. De tijdloze uitstraling en sonische kracht zijn gewoonweg fascinerend voor de gebruiker. Het apparaat is makkelijk en snel te gebruiken. Alleen meer geavanceerde functies, zoals het bedienen van de step- en parameter-sequencers, vereisen een blik in de handleiding. Verwarring wordt echter veroorzaakt door de grafisch ontwerper die blijkbaar niet de noodzaak zag om onderscheid te maken tussen loudness en filter contour op de faceplate lay-out. Slechts een enkele horizontale lijn zou voor duidelijkheid hebben gezorgd.

Na een tegenslag volgt onmiddellijk enthousiasme: de LFO kan tempo-gesynchroniseerd zwaaien met negen verschillende golfvormen. Het is echter opvallend dat ze niet de omvang hebben van het origineel of een Moog Voyager.

Geluid

Er wordt zeer positief opgemerkt dat bij het overslaan van de presets het schakelen tussen programma's gebeurt zonder enige waarneembare latentie.

De tweede bevinding: de SE-02 heeft een veelzijdiger geluid dan het origineel, wat men nauwelijks zou geloven. Ook de cross-modulatie is geweldig omdat deze kleine synth een sonische rijkdom ontwikkelt die bijna doet denken aan FM-synthese. Het beeld wordt alleen vertroebeld door het draaien aan de cut-off knop, omdat er een duidelijke gradatie is in 256 waarden. Dit is waarschijnlijk het risico dat men neemt met 8-bit MIDI-resolutie en dus de automatiseerbaarheid.

Conclusie

Als men het origineel buiten beschouwing laat, is de SE-02 een uiterst krachtige, sonore en veelzijdige synthesizer. Zijn synthese mogelijkheden gaan verder dan die van het origineel. Kleine zwaktes moeten en kunnen in perspectief worden geplaatst ten opzichte van de geboden mogelijkheden en, vooral, de prijs. Voor een fractie van het origineel krijgt men een uitzonderlijk goede kleine monosynth.